| ZTF9-GS.rs3: UZ eta erlazioak |
| UZ: |
| Bestalde, 1992tik aurrera, sintesi metodo kimikoen erabilerari esker, aplikazio fisikoak (optikoak, katalitikoak, magnetikoak...) dituzten nanopartikulen prestakuntzan aukera ugari azaldu dira. | elaborazioa | <-- | Partikulak aske edo aurkitzen direneko inguruneaz banaturik iker daitezke. Azken aukera honetan sistema malgua denez, oso egokia da partikulen arteko elkarrekintza magnetikoak ikertzeko. |
| Nanoegituratutako objektuak "bulk" sistema eta molekulen arteko zubia osatzen dute, eta hauek, banakako izateak: "cluster"-ak, puntu kuantikoak, nanopartikulak, nanohariak eta nanotutuak; edo ordenamendu, mihiztadura edo supersareen osagai izan daitezke. | elaborazioa | <-- | Jakintza-alor ezberdinek elkarlanean egindako ahaleginak, kontzeptu mikroskopiko ugari mundu nanometrikora zabaltzeko aukera eman du, elektronikoak edo nuklearrak diren berrelkartzeen bidez dabiltzan dispositibo ezberdinak diseinatzea ahalbidetuz. Bestalde, 1992tik aurrera, sintesi metodo kimikoen erabilerari esker, aplikazio fisikoak (optikoak, katalitikoak, magnetikoak...) dituzten nanopartikulen prestakuntzan aukera ugari azaldu dira. Partikulak aske edo aurkitzen direneko inguruneaz banaturik iker daitezke. Azken aukera honetan sistema malgua denez, oso egokia da partikulen arteko elkarrekintza magnetikoak ikertzeko. |
| Nanoteknologia eta nanozientziako ikerkuntzaren barruan, gutxienez maila nanometrikoan dimentsio bat duten nanoegituratutako materialen sintesia, karakterizazioa, esplorazio eta erabilera sartzen dira. | elaborazioa | <-- | Nanoegituratutako objektuak "bulk" sistema eta molekulen arteko zubia osatzen dute, eta hauek, banakako izateak: "cluster"-ak, puntu kuantikoak, nanopartikulak, nanohariak eta nanotutuak; edo ordenamendu, mihiztadura edo supersareen osagai izan daitezke. Jakintza-alor ezberdinek elkarlanean egindako ahaleginak, kontzeptu mikroskopiko ugari mundu nanometrikora zabaltzeko aukera eman du, elektronikoak edo nuklearrak diren berrelkartzeen bidez dabiltzan dispositibo ezberdinak diseinatzea ahalbidetuz. Bestalde, 1992tik aurrera, sintesi metodo kimikoen erabilerari esker, aplikazio fisikoak (optikoak, katalitikoak, magnetikoak...) dituzten nanopartikulen prestakuntzan aukera ugari azaldu dira. Partikulak aske edo aurkitzen direneko inguruneaz banaturik iker daitezke. Azken aukera honetan sistema malgua denez, oso egokia da partikulen arteko elkarrekintza magnetikoak ikertzeko. |
| Azken urteotako aurrerapen teknologiko eta aurkikuntza zientifikoak gero eta konplexutasun maila eta sofistikazio altuagoko sistemak sortzean oinarritu dira, aurrerapen handi honi sistema horien tamaina txikia kontrajartzen zaiolarik. Tamainaren txikitze prozesu hau nanomaterialak deiturikoen agerpenarekin bat dator. | elaborazioa | <-- | Nanoteknologia eta nanozientziako ikerkuntzaren barruan, gutxienez maila nanometrikoan dimentsio bat duten nanoegituratutako materialen sintesia, karakterizazioa, esplorazio eta erabilera sartzen dira. Nanoegituratutako objektuak "bulk" sistema eta molekulen arteko zubia osatzen dute, eta hauek, banakako izateak: "cluster"-ak, puntu kuantikoak, nanopartikulak, nanohariak eta nanotutuak; edo ordenamendu, mihiztadura edo supersareen osagai izan daitezke. Jakintza-alor ezberdinek elkarlanean egindako ahaleginak, kontzeptu mikroskopiko ugari mundu nanometrikora zabaltzeko aukera eman du, elektronikoak edo nuklearrak diren berrelkartzeen bidez dabiltzan dispositibo ezberdinak diseinatzea ahalbidetuz. Bestalde, 1992tik aurrera, sintesi metodo kimikoen erabilerari esker, aplikazio fisikoak (optikoak, katalitikoak, magnetikoak...) dituzten nanopartikulen prestakuntzan aukera ugari azaldu dira. Partikulak aske edo aurkitzen direneko inguruneaz banaturik iker daitezke. Azken aukera honetan sistema malgua denez, oso egokia da partikulen arteko elkarrekintza magnetikoak ikertzeko. |
| Testuinguru honetan kokatuko lirateke gure lanean egin beharreko zereginak, hau da, sintesi modu kimikoen erabileran, batez ere nanopartikula magnetikoak lortzeko aitzindari ezorganiko edo organikoen erredukzioan oinarritutakoetan. Aztertu beharreko konposatuak Cu, Ag eta Au-ren fase metaliko eta intermetalikoak izango dira, nanopartikula huek tiol, alkohol edo amina motako ligandoz funtzionalizatuko direlarik. Modu honetan nanopartikulen arteko pilaketa ekidin egiten da ingurune biologiko batean erabil daitezkeelarik, edo portaera magnetikoa alda daiteke estekatzaile eta gainazal metalikoaren arteko loturarekin jokatuz. Horrela, nanopartikula hauen ezaugarri eta jatorri magnetikoak ondo ezagutzeko, ohiko teknika makroskopikoak erabiltzeaz gain (SQU ID magnetometroa...), mikroegituraren karakterizaziorako erabiltzen diren beste berariazko tekniketara jo beharko da, hala nola, Mossbauer, mikroskopia elektronikoa, edota sinkrotron erradiazioa (EXAFS, XANES , XMCD ). | elaborazioa | <-- | Azkenik, aipatu ere alkanotiolez inguratutako nanopartikulak oso aitzindari egokiak direla lurrun faseko metaketa teknikaren (CVD ) bitartez propietate erdieroaleak dituzten geruza meheak sortzeko. |
| Testuinguru honetan kokatuko lirateke gure lanean egin beharreko zereginak, hau da, sintesi modu kimikoen erabileran, batez ere nanopartikula magnetikoak lortzeko aitzindari ezorganiko edo organikoen erredukzioan oinarritutakoetan. | elaborazioa | <-- | Aztertu beharreko konposatuak Cu, Ag eta Au-ren fase metaliko eta intermetalikoak izango dira, nanopartikula huek tiol, alkohol edo amina motako ligandoz funtzionalizatuko direlarik. Modu honetan nanopartikulen arteko pilaketa ekidin egiten da ingurune biologiko batean erabil daitezkeelarik, edo portaera magnetikoa alda daiteke estekatzaile eta gainazal metalikoaren arteko loturarekin jokatuz. Horrela, nanopartikula hauen ezaugarri eta jatorri magnetikoak ondo ezagutzeko, ohiko teknika makroskopikoak erabiltzeaz gain (SQU ID magnetometroa...), mikroegituraren karakterizaziorako erabiltzen diren beste berariazko tekniketara jo beharko da, hala nola, Mossbauer, mikroskopia elektronikoa, edota sinkrotron erradiazioa (EXAFS, XANES , XMCD ). |
| Nanopartikula magnetikoak. | prestatzea | --> | Azken urteotako aurrerapen teknologiko eta aurkikuntza zientifikoak gero eta konplexutasun maila eta sofistikazio altuagoko sistemak sortzean oinarritu dira, aurrerapen handi honi sistema horien tamaina txikia kontrajartzen zaiolarik. Tamainaren txikitze prozesu hau nanomaterialak deiturikoen agerpenarekin bat dator. Nanoteknologia eta nanozientziako ikerkuntzaren barruan, gutxienez maila nanometrikoan dimentsio bat duten nanoegituratutako materialen sintesia, karakterizazioa, esplorazio eta erabilera sartzen dira. Nanoegituratutako objektuak "bulk" sistema eta molekulen arteko zubia osatzen dute, eta hauek, banakako izateak: "cluster"-ak, puntu kuantikoak, nanopartikulak, nanohariak eta nanotutuak; edo ordenamendu, mihiztadura edo supersareen osagai izan daitezke. Jakintza-alor ezberdinek elkarlanean egindako ahaleginak, kontzeptu mikroskopiko ugari mundu nanometrikora zabaltzeko aukera eman du, elektronikoak edo nuklearrak diren berrelkartzeen bidez dabiltzan dispositibo ezberdinak diseinatzea ahalbidetuz. Bestalde, 1992tik aurrera, sintesi metodo kimikoen erabilerari esker, aplikazio fisikoak (optikoak, katalitikoak, magnetikoak...) dituzten nanopartikulen prestakuntzan aukera ugari azaldu dira. Partikulak aske edo aurkitzen direneko inguruneaz banaturik iker daitezke. Azken aukera honetan sistema malgua denez, oso egokia da partikulen arteko elkarrekintza magnetikoak ikertzeko. Testuinguru honetan kokatuko lirateke gure lanean egin beharreko zereginak, hau da, sintesi modu kimikoen erabileran, batez ere nanopartikula magnetikoak lortzeko aitzindari ezorganiko edo organikoen erredukzioan oinarritutakoetan. Aztertu beharreko konposatuak Cu, Ag eta Au-ren fase metaliko eta intermetalikoak izango dira, nanopartikula huek tiol, alkohol edo amina motako ligandoz funtzionalizatuko direlarik. Modu honetan nanopartikulen arteko pilaketa ekidin egiten da ingurune biologiko batean erabil daitezkeelarik, edo portaera magnetikoa alda daiteke estekatzaile eta gainazal metalikoaren arteko loturarekin jokatuz. Horrela, nanopartikula hauen ezaugarri eta jatorri magnetikoak ondo ezagutzeko, ohiko teknika makroskopikoak erabiltzeaz gain (SQU ID magnetometroa...), mikroegituraren karakterizaziorako erabiltzen diren beste berariazko tekniketara jo beharko da, hala nola, Mossbauer, mikroskopia elektronikoa, edota sinkrotron erradiazioa (EXAFS, XANES , XMCD ). Azkenik, aipatu ere alkanotiolez inguratutako nanopartikulak oso aitzindari egokiak direla lurrun faseko metaketa teknikaren (CVD ) bitartez propietate erdieroaleak dituzten geruza meheak sortzeko. |
| Azken urteotako aurrerapen teknologiko eta aurkikuntza zientifikoak gero eta konplexutasun maila eta sofistikazio altuagoko sistemak sortzean oinarritu dira, aurrerapen handi honi sistema horien tamaina txikia kontrajartzen zaiolarik. Tamainaren txikitze prozesu hau nanomaterialak deiturikoen agerpenarekin bat dator. Nanoteknologia eta nanozientziako ikerkuntzaren barruan, gutxienez maila nanometrikoan dimentsio bat duten nanoegituratutako materialen sintesia, karakterizazioa, esplorazio eta erabilera sartzen dira. Nanoegituratutako objektuak "bulk" sistema eta molekulen arteko zubia osatzen dute, eta hauek, banakako izateak: "cluster"-ak, puntu kuantikoak, nanopartikulak, nanohariak eta nanotutuak; edo ordenamendu, mihiztadura edo supersareen osagai izan daitezke. Jakintza-alor ezberdinek elkarlanean egindako ahaleginak, kontzeptu mikroskopiko ugari mundu nanometrikora zabaltzeko aukera eman du, elektronikoak edo nuklearrak diren berrelkartzeen bidez dabiltzan dispositibo ezberdinak diseinatzea ahalbidetuz. Bestalde, 1992tik aurrera, sintesi metodo kimikoen erabilerari esker, aplikazio fisikoak (optikoak, katalitikoak, magnetikoak...) dituzten nanopartikulen prestakuntzan aukera ugari azaldu dira. Partikulak aske edo aurkitzen direneko inguruneaz banaturik iker daitezke. Azken aukera honetan sistema malgua denez, oso egokia da partikulen arteko elkarrekintza magnetikoak ikertzeko. | prestatzea | --> | Testuinguru honetan kokatuko lirateke gure lanean egin beharreko zereginak, hau da, sintesi modu kimikoen erabileran, batez ere nanopartikula magnetikoak lortzeko aitzindari ezorganiko edo organikoen erredukzioan oinarritutakoetan. Aztertu beharreko konposatuak Cu, Ag eta Au-ren fase metaliko eta intermetalikoak izango dira, nanopartikula huek tiol, alkohol edo amina motako ligandoz funtzionalizatuko direlarik. Modu honetan nanopartikulen arteko pilaketa ekidin egiten da ingurune biologiko batean erabil daitezkeelarik, edo portaera magnetikoa alda daiteke estekatzaile eta gainazal metalikoaren arteko loturarekin jokatuz. Horrela, nanopartikula hauen ezaugarri eta jatorri magnetikoak ondo ezagutzeko, ohiko teknika makroskopikoak erabiltzeaz gain (SQU ID magnetometroa...), mikroegituraren karakterizaziorako erabiltzen diren beste berariazko tekniketara jo beharko da, hala nola, Mossbauer, mikroskopia elektronikoa, edota sinkrotron erradiazioa (EXAFS, XANES , XMCD ). Azkenik, aipatu ere alkanotiolez inguratutako nanopartikulak oso aitzindari egokiak direla lurrun faseko metaketa teknikaren (CVD ) bitartez propietate erdieroaleak dituzten geruza meheak sortzeko. |
| Azken urteotako aurrerapen teknologiko eta aurkikuntza zientifikoak gero eta konplexutasun maila eta sofistikazio altuagoko sistemak sortzean oinarritu dira, aurrerapen handi honi sistema horien tamaina txikia kontrajartzen zaiolarik. | kausa | <-- | Tamainaren txikitze prozesu hau nanomaterialak deiturikoen agerpenarekin bat dator. |
| Azken aukera honetan sistema malgua denez, | kausa | --> | oso egokia da partikulen arteko elkarrekintza magnetikoak ikertzeko. |
| Modu honetan nanopartikulen arteko pilaketa ekidin egiten da | ondorioa | <-- | ingurune biologiko batean erabil daitezkeelarik, |
| Aztertu beharreko konposatuak Cu, Ag eta Au-ren fase metaliko eta intermetalikoak izango dira, nanopartikula huek tiol, alkohol edo amina motako ligandoz funtzionalizatuko direlarik. | ondorioa | <-- | Modu honetan nanopartikulen arteko pilaketa ekidin egiten da ingurune biologiko batean erabil daitezkeelarik, edo portaera magnetikoa alda daiteke estekatzaile eta gainazal metalikoaren arteko loturarekin jokatuz. Horrela, nanopartikula hauen ezaugarri eta jatorri magnetikoak ondo ezagutzeko, ohiko teknika makroskopikoak erabiltzeaz gain (SQU ID magnetometroa...), mikroegituraren karakterizaziorako erabiltzen diren beste berariazko tekniketara jo beharko da, hala nola, Mossbauer, mikroskopia elektronikoa, edota sinkrotron erradiazioa (EXAFS, XANES , XMCD ). |
| oso egokia da | helburua | <-- | partikulen arteko elkarrekintza magnetikoak ikertzeko. |
| Horrela, ohiko teknika makroskopikoak erabiltzeaz gain (SQU ID magnetometroa...), mikroegituraren karakterizaziorako erabiltzen diren beste berariazko tekniketara jo beharko da, hala nola, Mossbauer, mikroskopia elektronikoa, edota sinkrotron erradiazioa (EXAFS, XANES , XMCD ). | helburua | <-- | nanopartikula hauen ezaugarri eta jatorri magnetikoak ondo ezagutzeko, |
| Azkenik, aipatu ere alkanotiolez inguratutako nanopartikulak oso aitzindari egokiak direla | helburua | <-- | lurrun faseko metaketa teknikaren (CVD ) bitartez propietate erdieroaleak dituzten geruza meheak sortzeko. |
| Aztertu beharreko konposatuak Cu, Ag eta Au-ren fase metaliko eta intermetalikoak izango dira, | metodoa | <-- | nanopartikula huek tiol, alkohol edo amina motako ligandoz funtzionalizatuko direlarik. |
| edo portaera magnetikoa alda daiteke | metodoa | <-- | estekatzaile eta gainazal metalikoaren arteko loturarekin jokatuz. |
| Modu honetan nanopartikulen arteko pilaketa ekidin egiten da ingurune biologiko batean erabil daitezkeelarik, edo portaera magnetikoa alda daiteke estekatzaile eta gainazal metalikoaren arteko loturarekin jokatuz. | metodoa | <-- | Horrela, nanopartikula hauen ezaugarri eta jatorri magnetikoak ondo ezagutzeko, ohiko teknika makroskopikoak erabiltzeaz gain (SQU ID magnetometroa...), mikroegituraren karakterizaziorako erabiltzen diren beste berariazko tekniketara jo beharko da, hala nola, Mossbauer, mikroskopia elektronikoa, edota sinkrotron erradiazioa (EXAFS, XANES , XMCD ). |
| Partikulak aske edo aurkitzen direneko inguruneaz banaturik iker daitezke. | ebaluazioa | <-- | Azken aukera honetan sistema malgua denez, oso egokia da partikulen arteko elkarrekintza magnetikoak ikertzeko. |
| Jakintza-alor ezberdinek elkarlanean egindako ahaleginak, kontzeptu mikroskopiko ugari mundu nanometrikora zabaltzeko aukera eman du, | ahalbideratzea | <-- | elektronikoak edo nuklearrak diren berrelkartzeen bidez dabiltzan dispositibo ezberdinak diseinatzea ahalbidetuz. |
| Azken urteotako aurrerapen teknologiko eta aurkikuntza zientifikoak gero eta konplexutasun maila eta sofistikazio altuagoko sistemak sortzean oinarritu dira, | kontrastea | <--> | aurrerapen handi honi sistema horien tamaina txikia kontrajartzen zaiolarik. |
| Jakintza-alor ezberdinek elkarlanean egindako ahaleginak, kontzeptu mikroskopiko ugari mundu nanometrikora zabaltzeko aukera eman du, elektronikoak edo nuklearrak diren berrelkartzeen bidez dabiltzan dispositibo ezberdinak diseinatzea ahalbidetuz. | lista | <--> | Bestalde, 1992tik aurrera, sintesi metodo kimikoen erabilerari esker, aplikazio fisikoak (optikoak, katalitikoak, magnetikoak...) dituzten nanopartikulen prestakuntzan aukera ugari azaldu dira. Partikulak aske edo aurkitzen direneko inguruneaz banaturik iker daitezke. Azken aukera honetan sistema malgua denez, oso egokia da partikulen arteko elkarrekintza magnetikoak ikertzeko. |
| Horrela, mikroegituraren karakterizaziorako erabiltzen diren beste berariazko tekniketara jo beharko da, hala nola, Mossbauer, mikroskopia elektronikoa, edota sinkrotron erradiazioa (EXAFS, XANES , XMCD ). | lista | <--> | ohiko teknika makroskopikoak erabiltzeaz gain (SQU ID magnetometroa...), |
| Nanoegituratutako objektuak "bulk" sistema eta molekulen arteko zubia osatzen dute, | konjuntzioa | <--> | eta hauek, banakako izateak: "cluster"-ak, puntu kuantikoak, nanopartikulak, nanohariak eta nanotutuak; edo ordenamendu, mihiztadura edo supersareen osagai izan daitezke. |
| Modu honetan nanopartikulen arteko pilaketa ekidin egiten da ingurune biologiko batean erabil daitezkeelarik, | disjuntzioa | <--> | edo portaera magnetikoa alda daiteke estekatzaile eta gainazal metalikoaren arteko loturarekin jokatuz. |
| Horrela, | same-unit | <--> | mikroegituraren karakterizaziorako erabiltzen diren beste berariazko tekniketara jo beharko da, hala nola, Mossbauer, mikroskopia elektronikoa, edota sinkrotron erradiazioa (EXAFS, XANES , XMCD ). |